Dla doradców finansowych
Potencjalne źródło nieporozumień wynika z faktu, że tytułowego doradcy finansowego można zastosować zarówno do brokerów inwestycyjnych działających zgodnie ze standardem odpowiedniości, jak i zarejestrowanych doradców inwestycyjnych działających zgodnie ze standardem powierniczym. Podczas gdy relacje z klientami oparte na prowizji są od dawna przyjętymi normami wśród tych pierwszych, te ostatnie tradycyjnie działają wyłącznie za opłatą.
Wynagrodzenie doradcy finansowego może się różnić w zależności od rodzaju sprzedanego zabezpieczenia, a zazwyczaj procentowy udział, jaki zachowuje, wzrasta jako całkowita prowizja (lub kredyty produkcyjne) uzyskane w ciągu roku. Często określa się go mianem wskaźnika wypłaty doradcy finansowego. Matryca współczynników wypłat firmy jest zazwyczaj nazywana siatką wypłat .
Zalety dla klienta:
Opłacanie doradcy finansowego z prowizji jest zazwyczaj najkorzystniejszą opcją dla klientów, którzy są inwestorami długoterminowymi, po strategii kupowania i trzymania, a nie takiej, która wymaga częstego handlu i szybkiego rotacji portfela.
Jest to podwójnie prawdą, jeśli klient jest w dużej mierze samokierowany i doświadczony finansowo, nie wymagając zbyt dużej uwagi i porady ze strony doradcy finansowego.
Korzyści dla doradcy finansowego:
Dla doradców finansowych, którzy są agresywni i wykwalifikowani w sprzedaży, i których klienci czują się komfortowo ze strategiami inwestycyjnymi, które wiążą się z dużymi wolumenami transakcji, plan płatności oparty na prowizji może przynieść znacznie wyższe rekompensaty niż w przypadku metod alternatywnych.
Jednak im bardziej aktywny jest klient, a im więcej aktywów finansowych deponuje na rachunku klienta, tym bardziej prawdopodobne jest, że klient będzie żądał (i otrzymuje) coraz bardziej zdyskontowane stawki prowizyjne w stosunku do standardowych stawek naliczanych przez firmę. Jedynie najbardziej pewni siebie i agresywni doradcy finansowi zazwyczaj udaje się utrzymać linię przeciwko wymaganiom klientów w zakresie rabatów w tych scenariuszach.
Konflikt interesów:
Gdy doradca finansowy jest komisarzem, istnieje wyraźny konflikt interesów, ponieważ płaca jest bezpośrednio powiązana z generowaniem transakcji, a nie z wynikami inwestycyjnymi. Praktyka, dzięki której pozbawieni skrupułów doradcy finansowi starają się zmaksymalizować wynagrodzenie oparte na prowizji poprzez nadmierne obroty, jest określana jako ubijanie.
Ubijanie jest szczególnym zagrożeniem w przypadku tak zwanych rachunków uznaniowych, w których doradca finansowy uzyskał możliwość dokonywania transakcji według własnego uznania, bez uprzedniego uzyskania wyraźnej zgody klienta. Z kontem, który nie jest uznaniowy, doradca finansowy musi uzyskać takie pozwolenie od klienta dla każdej transakcji, którą on proponuje. Rozmowa telefoniczna wystarcza, aby uzyskać takie zatwierdzenie.
Ze względu na potencjalne ekspozycje prawne, działy ds. Zgodności w najbardziej konserwatywnych biurach maklerskich mają tendencję do nakładania surowych ograniczeń na zdolność klientów do otwierania kont uznaniowych.
Rozpowszechnienie:
Wśród zarejestrowanych doradców inwestycyjnych działających na zasadzie powiernictwa, którzy obsługują klientów indywidualnych i posiadają co najmniej 25 milionów USD w aktywach klientów (ci doradcy również muszą być zarejestrowani jako pośrednicy / dealerzy), procent tych, którzy zarabiają prowizję, wynosi:
- 22% w 2010 roku
- 23% w 2009 roku
- 24% w 2008 roku
Należy pamiętać, że niektórzy z doradców inwestycyjnych zliczani tutaj akceptują wiele planów płatności, które różnią się rachunkiem klienta lub klienta. W związku z tym wartości procentowe w tym badaniu wynoszą ponad 100% we wszystkich rodzajach płatności.
Liczby te pochodzą z badania dr Lukas Dean, adiunkta i dyrektora finansowego programu planowania w Cotsakos College of Business na William Paterson University w New Jersey.
Wyniki tego badania cytowane są w "Jak zapłacić doradcę finansowego", The Wall Street Journal , 12 grudnia 2011 r.