Wyborcy często zastanawiają się, dlaczego stacje telewizyjne nie badają reklam politycznych w celu zweryfikowania ich prawdziwości przed zezwoleniem na ich wyświetlanie w telewizji. W ten sposób rzekome kłamstwa nigdy nie trafią na fale radiowe.
Istnieje kilka powodów, dla których stacje telewizyjne tego nie robią.
Rząd uniemożliwia stacjom cenzurowanie reklam politycznych
Federalna Komisja Łączności (FCC) to agencja rządowa, która reguluje nadawców i określa zasady funkcjonowania stacji telewizyjnych i radiowych. Jeśli zapoznasz się z Ustawą o komunikacji z 1934 roku, znajdziesz długą listę wymagań dotyczących tego, w jaki sposób stacje muszą akceptować reklamy polityczne.
To skomplikowany dokument rządowy, ale nadawcy interpretują to jako oznaczające, że nie są w cenzurowaniu oświadczeń kandydata na stanowisko polityczne. Jasne, reporter może edytować 30-minutową przemowę kandydata w 60-sekundowym opowiadaniu, a nadawcy mogą zignorować generalnie kandydatów na prezydenta.
Ale jeśli chodzi o reklamy polityczne, stacje telewizyjne są zrozumiałe, że podejmują działania, które wydają się być cenzurą. Mogliby utracić licencję rządową.
Kto ustala, co sprawia, że reklama polityczna jest fałszywa?
Gdyby stacje telewizyjne mogły cenzurować reklamy polityczne, wciąż trudno byłoby ustalić, co sprawia, że reklama polityczna jest fałszywa. Bez pewnych wytycznych każdy kandydat polityczny mógłby twierdzić, że wszystkie reklamy jego przeciwników były wypełnione kłamstwami, podczas gdy ich własne reklamy były drogowskazami prawdy.
Na przykład, jeśli w Kongresie pojawił się projekt ustawy, który zawierał zarówno obniżki podatków, jak i pewne podwyżki podatków, amerykański senator może zmagać się z tym, czy go poprzeć, czy przeciwstawić. Jeśli będzie głosował tak, gdy nadejdzie czas reelekcji, rywal powie, że senator chce podwyżek podatków. Jeśli nie zagłosuje, rywal może powiedzieć, że senator sprzeciwia się obniżkom podatków.
Obie odpowiedzi są częściowo prawdziwe, częściowo fałszywe. Po umieszczeniu w reklamie kampanii trudno byłoby stacji telewizyjnej zdecydować, co robić. Jedna stacja może zdecydować, ponieważ reklama jest nieco prawdziwa, aby umożliwić jej uderzenie w powietrze. Inna stacja może przyjąć przeciwny widok.
To postawiłoby obie stacje w trakcie kontrowersji w kampanii. Kampania każdego kandydata miałaby stację, która według niego zrobiłaby to, co trzeba, a taka, która by powiedziała, była niewłaściwa. Obie stacje mogą oczekiwać, że zostaną wysadzone w powietrze za swoją decyzję, która staje się scenariuszem bez wygranej. Stacje telewizyjne prawdopodobnie odczuwają ulgę, mówiąc, że FCC nie pozwoli im cenzurować reklam kampanii.
Sprawdzanie faktów może być niepraktyczne
Kampanie reklamowe nie są niczym więcej niż reklamami telewizyjnymi na detergent do prania. Obie używają popularnych perswazyjnych technik reklamowych , które przekonują Cię do działania - poprzez głosowanie lub pranie ubrań.
Nie ma dużego zapotrzebowania na to, by stacje telewizyjne uruchomiły test, aby sprawdzić, czy to mydło w praniu rzeczywiście robi ubrania najjaśniejsze, a jedynie nieco jasne. Stacja może spędzać większość swoich zasobów sprawdzając reklamy polityczne, gdy jest jeszcze coś do zrobienia.
Załóżmy, że kampania przesłała reklamę do emisji. Weryfikacja reklam może potrwać stację w typowych tygodniach DMA . Stacja najprawdopodobniej będzie musiała korzystać z członków działu informacyjnego lub zatrudnić outsidera do wykonania tej pracy.
Kampania nie ma tygodni czekać. W ostatnich tygodniach przed dniem wyborów kampania nie jest niczym niezwykłym, aby stworzyć reklamę i dostarczyć ją do stacji telewizyjnej w celu natychmiastowej transmisji. Kampania nie jest dobra, jeśli reklama nie zostanie zatwierdzona przed wyborami. Wiele reklam nie jest ani całkowicie prawdą, ani całkowicie fałszywą, więc byłoby wiele interpretacji.
Adwokaci stacji musieliby się zaangażować. Gdy w wielu kampaniach pojawi się wielu kandydatów, reklamy będą się kumulować w oczekiwaniu na zatwierdzenie.
Jak wskazuje National Public Radio, podczas gdy stacje czują, że muszą akceptować reklamy kampanii kandydata niezależnie od zawartości, to samo nie dotyczy reklam podmiotów zewnętrznych i SuperPAC, które nie są bezpośrednio związane z kampanią.
Niektóre stacje telewizyjne w Iowa odmówiły emisji reklamy z grupy politycznej zajmującej się dobrostanem zwierząt, która skrytykowała kongresmana. Stacje czuły, że reklama zawiera obrazy zbyt graficzne, by można było je oglądać.
W przypadku reklamodawców posiadanie postawy "strzeż się kupującego" odnosi się do reklam politycznych, tak jak w przypadku niektórych niesamowitych produktów, które wydają się zbyt piękne, aby mogły być prawdziwe. Im więcej wyborców się kształci, tym bardziej są oni sceptyczni, gdy widzą reklamy kampanii mające wpłynąć na ich głosowanie.