Kiedy stawki diet nie są stosowane
Stawka za osobę nie obejmuje kosztów transportu do miejsca zatrudnienia pracownika i z miejsca zatrudnienia. W takim przypadku pracodawcy albo płacą koszty transportu osobno - zwykle bezpośrednio do linii lotniczej, pociągu, autobusu i tak dalej. Lub pracownicy korzystają z własnego osobistego źródła transportu i są zwracani zgodnie ze stopą zwrotu kosztów IRS .
Przykłady zwrotu kosztów podróży przez pracodawcę
Przykładem pracodawców opłacających koszty transportu pracownika osobno jest sytuacja, gdy pracownik pracuje w miejscu pracy dla tej samej firmy, która różni się od miejsca, w którym pracownik zwykle pracuje. Na przykład praca i biuro pracownika znajdują się w Michigan, ale raz w miesiącu podróżują do Pensylwanii, aby przez kilka dni pracować w innym biurze regionalnym.
Innym przykładem jest sytuacja, w której pracownik trenuje nowych pracowników w siedzibach swojej firmy w całym kraju, a w każdej lokalizacji wymagany jest nocleg.
Kolejnym przykładem jest pracownik HR, który zwykle pracuje w głównej siedzibie firmy, ale za każdym razem, gdy firma otwiera nową lokalizację, pracuje przez pewien czas w nowej lokalizacji, podczas gdy zatrudnia i wprowadza pracowników na pokład .
Wszystkie te trzy sytuacje dobrze by się sprawdzały w przypadku firmy płacącej pracownikowi dziennie, ponieważ podróż jest częsta lub długa.
W związku z tym pracownicy są szczęśliwi, ponieważ nie muszą rejestrować wszystkich wydatków i zapisywać paragonów jako dowód. Nie muszą też tracić czasu na wypełnianie raportów wydatków .
Ustalanie stawek za Diem
Pracodawca ustala stawki diet w oparciu o szereg czynników. Obejmują one koszty związane z podróżami w różnych lokalizacjach, czas przebywania pracownika poza biurem oraz aktualną federalną stawkę dietetyczną.
Większość pracodawców stosuje federalną stawkę dietetyczną, a amerykańska administracja służb ogólnych (GSA) jest organem zarządzającym, który ustanawia federalne stawki diet dziennych każdego roku 1 października.
GSA określa zasady dotyczące podróży, w tym stawki dietetyczne (ale tylko) dla pracowników federalnych podczas oficjalnej podróży z dala od ich lokalnej stacji lub obszarów lokalizacji pracy, zgodnie z definicją ich agencji. Firmy zwykle stosują federalną stawkę dietetyczną, ponieważ opłaty dzienne powyżej stawki federalnej są dochodem podlegającym opodatkowaniu dla pracowników na formularzach W-2. Aby uzyskać więcej informacji na temat zawiłości diet i podatków, zobacz stawki diet za amerykańskie prawo gospodarcze i podatki.
Zrozumiałe jest, że stawki dzienne dla pracodawców są zwykle ustalane w różnych kwotach dla różnych lokalizacji i różnią się poziomem kosztów podróży, jakich doświadcza pracownik.
Pracownicy podróżujący do Las Vegas, NV, na przykład, otrzymują około jednej trzeciej dziennych diet, które pracownik podróżujący do Nowego Jorku otrzymywałby na podstawie lokalnych wydatków (według stawek federalnych).
Korzyści z stawki za Diem
Pracownikom oszczędza się czas, w jaki mogliby zainwestować w śledzenie wydatków, zapisywanie rachunków i wypełnianie raportów wydatków po powrocie do biura. Pracownicy mogą zatrzymać pieniądze, których nie wydają podczas podróży, co może zachęcić do oszczędzania i zniechęcić do nadmiernych wydatków.
Pracodawca odnosi korzyści, ponieważ nie musi inwestować czasu pracowników w przeglądanie wydatków, sprawdzanie kwoty wydanych pieniędzy i czasu pracownika na wypełnianie dokumentów. Zasadniczo pracodawca twierdzi, że zaplanował kwotę pieniędzy, jaką jest skłonny wydać na podróże służbowe, a pracownik został powiadomiony przed poniesieniem kosztów.
Proces dziennego spożycia może przynieść znaczne oszczędności dla pracodawcy, w przeciwieństwie do firm, które płacą rzeczywiste wydatki pracowników. Oczywiście nierozsądne i anty-pracownicze jest oczekiwanie, że pracownicy będą pokrywać własne wydatki, gdy podróżują zgodnie z uzasadnionymi interesami.
Zatrudnienie Per Diem
W niektórych zawodach i branżach dieta może również odnosić się do krótkoterminowego zatrudnienia tymczasowego. Ten dzienny harmonogram składa się zwykle z kilku dni pracy dla pracownika na okres dzienny, o który prosi się pracownika chorego lub przebywającego na urlopie. Dwoma przykładami są nauczyciele zastępczy i pracownicy służby zdrowia opłacani w ciągu dnia.