Nie każda postać jest krytyczna dla fabuły, i to jest w porządku
Postaci w fabule mogą mieć wiele ról i celów, wszystkie są podyktowane intencją i stylem pisarza, pracując razem, by skomplikować ruch spisku.
Protagonista
Bohaterem jest bohater, bohater lub bohaterka opowiadania. W niektórych przypadkach czytelnik doświadcza opowieści oczami tej postaci. W innych bohater może być tylko jedną z kilku postaci, których perspektywa jest opisana.
Bohater nie musi być postacią, z którą czytelnik identyfikuje. On lub ona może być prawdziwym bohaterem, ale może też być postacią, której czytelnik nie lubi ze względu na pewną wadę charakteru lub okoliczność. Pomyśl o Becky Sharp w Vanity Fair . Nadała nowe znaczenie terminowi "bezwzględny", ale "daj spokój". Nie odrobiłeś dla niej odrobiny ról?
Antagonista
W wielu gatunkach - szczególnie, ale nie wyłącznie, fantazjach, thrillers, powieściach szpiegowskich, kryminałach i tajemnicach - bohater jest przeciwstawiony antagonistom . Antagonista może być naprawdę niemoralnym lub złym osobnikiem, takim jak dr Moriarty w opowiadaniach Sherlocka Holmesa, ale może też być dobrym, ale dominującym rodzicem, a nawet nieumiejętnym idiotą, który niechcący stoi na drodze bohatera.
Najważniejsze jest to, że antagonista jest w sprzeczności z bohaterem lub bohaterką w fabule, a czasami historia zawiera dość poważne szanse dotyczące okoliczności życia lub śmierci. Iago w Othello Shakespeare'a to dobry przykład, ale protagonistą może być także cała grupa ludzi: rząd, kult czy syndykat przestępczy.
Korzystanie z metafory
W niektórych utworach postaci są tworzone nie w pełni zrealizowanymi istotami ludzkimi lub fantastycznymi, lecz raczej jako metafory dla określonej ludzkiej cechy. Lord Voldemort w książkach o Harrym Potterze nie ma być postrzegany jako osoba w pełni poczęta, ale raczej jako metafora dla straszliwego wyniku, który wynika z garbienia się i przeciwstawiania mocy miłości.
Postacie jako urządzenia plotujące
W niektórych przypadkach postacie istnieją głównie w celu przeniesienia historii z jednego punktu fabuły na następny. Te postacie są tylko szkicowo pomyślane. Są płaskimi postaciami - jedno- lub dwuwymiarowymi. Nie chodzi o to, kim jest ten facet ani jak się czuje, ale to, co robi, ma znaczenie.
Pisarze zazwyczaj tworzą postaci, których jedynym celem jest motywowanie bohatera do podjęcia działań, które napędzają fabułę. Dobrym przykładem tego typu płaskiej postaci jest Scar in The Lion King. Porównaj go z Simbą, rundą. Znałeś Simbę. Blizna ... może nie tak bardzo.
Wymagane postacie
Niektóre historie budowane są wokół czasu, miejsca lub sytuacji, która wymaga obecności pewnych typów postaci. Te postacie mogą nie mieć wielkiego znaczenia ani dla fabuły, ani tematu, ale ich nieobecność byłaby odczuwalna.
Wyobraź sobie historię, która odbywa się w środowisku hotelowym, bez włączenia co najmniej kilku członków personelu hotelowego. Opowieść, która ma miejsce na statku kosmicznym zmierzającym na Marsa, byłaby niepełna bez co najmniej szkicu kapitana statku, nawet jeśli nie jest on głównym bohaterem. Ktoś może zostać zastrzelony podczas napadu na bank. Jego tożsamość, uczucia, myśli i głębia nie są ważne dla fabuły, ale fakt, że był śmiertelny, byłby.
Jak tworzyć postacie
Przed rozpoczęciem pisania i tworzenia postaci należy jasno określić cel swojej postaci w swojej pracy. Dlaczego i jak porusza Twoją fabułę do mety? Możesz zacząć go rozgrzewać, gdy odpowiesz na to pytanie, a prawdopodobnie będziesz chciał poświęcić tę część procesu trochę czasu, jeśli jest on twoim protagonistą.
Mieszkaj z nim przez kilka dni lub nawet kilka tygodni, zanim napiszesz pierwsze zdanie. W miarę wydarzeń w twoim życiu, zadaj sobie pytanie, co by zrobił i jak zareagowałby w tych samych okolicznościach. Poznać go.
Chociaż ważne jest, aby w pełni poznać i zrozumieć cechy charakteru bohaterki oraz jej motywacje, zainteresowania i talenty, będziesz potrzebował znacznie mniej szczegółów dla postaci, która po prostu służy jako urządzenie fabularne. Nie musisz przestawiać kółek, które zagłębiają się w to, co ją wyróżnia.
Idź ze swoim jelitem
Jak każdy, kto kiedykolwiek napisał udane dzieło fikcyjne powie ci, że twoje jelito jest potężnym narzędziem. I niewielu, jeśli szkice fikcji są doskonałe za pierwszym razem. Najprawdopodobniej wyrzucisz szorstki szkic, a potem zrewidujesz go dwa, może nawet trzy razy.
Jeśli jakaś postać wskakuje na twoje strony pozornie znikąd, pisząc ten pierwszy projekt, dlaczego nie pozwolić mu spędzić tam trochę czasu? Twoja podświadomość może próbować ci coś powiedzieć. Mógłby być ważny później, zapewniając kluczowy zwrot akcji. Możesz go zostawić, a jeśli okaże się zbędny, daj mu siekierę, kiedy przygotowujesz ostateczny szkic. Zawsze możesz go wypisać później, jeśli okaże się, że nie ma nic do zaoferowania.
Bez względu na to, jak ważna i nieistotna jest twoja postać, upewnij się, że ta osoba jest spójna i wiarygodna w obrębie parametrów Twojej opowieści. Motywacje i działania muszą współpracować, aby czytelnik nie był zdezorientowany i sfrustrowany.