Jak używane są płaskie postaci w fikcji

Te drobne postacie odgrywają rolę wspierającą w historii

Jak każdy czytelnik i pisarz wie, powieści i opowiadania mają głównych bohaterów, protagonistów i antagonistów, którzy są integralną częścią głównej fabuły. Pisząc żargon, te postacie nazywane są "okrągłymi" lub wielowymiarowymi. Zmieniają się i rosną w miarę rozwoju historii. Ale historia wymaga pomniejszych postaci, które biorą udział w sytuacjach lub dostarczają informacji, które dotyczą głównych bohaterów.

Podczas gdy główne postacie muszą być wiarygodne dla czytelnika, z pełnym zakresem cech osobowości i ujawnionych osobistych problemów, te drobne postacie mają znacznie węższy cel, więc czytelnik musi tylko znać tę postać w jednym lub dwóch wymiarach. Nazywa się to płaską postacią.

Płaska postać również nie ulega znaczącym zmianom ani wzrostowi w trakcie opowiadania. Znane również jako "postacie dwuwymiarowe" lub "postacie statyczne", postacie płaskie odgrywają rolę drugoplanową dla głównego bohatera.

Rola płaskich postaci w literaturze i gatunkowej fikcji

Płaskie postacie są często konieczne, aby przenieść historię. Pomyśl o bohaterach Crabbe i Goyle'a w serii o Harrym Potterze. Opowiadanie ich historii, odkrywanie ich motywacji i zmienianie ich z biegiem czasu niemal uniemożliwiłoby śledzenie fabuły. Zamiast próbować rozwinąć te postacie, autor JK

Rowling czyni je "dwuwymiarowymi" lub płaskimi. Crabbe i Goyle są nieinteligentnymi, sycofantycznymi zwolennikami - niezbędnymi do spisku, ale poza tym nieważne.

Bardziej klasycznym przykładem jest postać pana Collinsa w "Dumie i uprzedzeniu" Jane Austen . Mieszkaniec, który jest niemal stereotypowy w swojej pompatyczności, egocentryczności i świadomości klasowej, pełni istotną rolę w tej historii.

Pan Collins znajduje się w centrum fabuły, przez którą spotykają się bohaterowie Elizabeth i Darcy, i dostarcza komiksowe elementy do historii. Ale jego postać pozostaje zasadniczo niezmieniona; w rzeczywistości jego brak reakcji jest częścią tego, co czyni go zabawnym.

Płaskie postacie są także podstawą gatunków, które wymagają określonych typów osobowości. Na przykład:

Tworzenie płaskich postaci

Tworzenie płaskich postaci jest stosunkowo łatwe, ponieważ pisarz musi je rozwijać tylko w takim zakresie, w jakim czytelnik rozumie kontekst związku tej postaci z głównymi postaciami, a jakakolwiek interakcja, jaką ma niewielki charakter z główną postacią, jest wiarygodna.