Zazwyczaj (ale nie zawsze) postać w bildungsromanie czuje się wyobcowana i samotna, ale kończy się pozytywnym akcentem, gdy postać czuje poczucie samorealizacji.
Chociaż prawdopodobnie nie znasz terminu bildungsroman, znasz pojęcie "dojrzewania", które jest stosowane zamiennie z bildungsromanem. Chociaż literatura jest wypełniona wieloma przykładami bildungsromanu, dwa główne przykłady do obejrzenia to "David Copperfield" napisany przez Charlesa Dickensa w 1850 roku i "Jane Eyre" napisany przez Charlotte Bronte w 184 roku. Spójrzmy na obie i zobaczmy, jak rozwijają się postacie z biegiem czasu.
"Dawid Copperfield"
Historia opowiada o życiu Davida Copperfielda od dzieciństwa do dojrzałości. David urodził się w Anglii, sześć miesięcy po śmierci tego ojca. Jego matka ponownie wychodzi za mąż, kiedy David ma siedem lat, a wkrótce potem David zostaje wysłany do szkoły z internatem zarządzanej przez bezwzględnego dyrektora, pana Crakle'a.
David cierpi z rąk pana Crakle'a i decyduje się uciec i zamieszka z dobrą ciotką, która współczuje Dawidowi i ostatecznie go wychowuje. Wysyła również go do lepszej szkoły z internatem w Dover, gdzie spotyka Ages, córka właściciela Davida, który wynajmuje pokój. Davidowi udaje się ukończyć szkołę, zostać prokurentem, uczy się stenografii, dołącza do gazety i ostatecznie znajduje sławę i fortunę jako autor, pisząc fikcję.
On również znajduje prawdziwe szczęście, gdy jego nieszczęśliwe małżeństwo kończy się, gdy jego (młoda) narzeczona umiera, a David szuka (i poślubia) Agnes, jego prawdziwej miłości.
"Jane Eyre"
"Jane Eyre" to nie tylko pierwsze kobiece powieści bildungsroman, to jeden z najwspanialszych i najwcześniejszych przykładów tego gatunku. Ta powieść opowiada o osieroconej guwernantce, która zarabia na bycie wielką damą. Jane ceni sobie równość i godność osobistą ponad wszystkimi innymi przywilejami społecznymi, a jej przekomarzanie się z czołowymi mężczyznami ujawnia jej niezłomnego ducha za tym, który został opisany na początku jako "biedny, niejasny, prosty i mały".