Termin magiczny realizm opisuje współczesną fikcję , zwykle kojarzoną z Ameryką Łacińską, której narracja łączy elementy magiczne lub fantastyczne z rzeczywistością. Twórcy magii realistycznej to Gabriel García Márquez, Alejo Carpentier i Isabel Allende.
Pierwsze użycie
Termin został sformułowany po raz pierwszy przez niemieckiego krytyka sztuki Franza Roh w 1925 roku, ale to Alejo Carpentier, który określił termin jego obecnej definicji, w prologu do swojej książki "El Reino de Este Mundo". "Cudowny" - pisze w przetłumaczonej wersji - "zaczyna być niesamowicie cudowny, gdy powstaje z nieoczekiwanej zmiany rzeczywistości (cudu), z uprzywilejowanego objawienia rzeczywistości, nieprzyzwyczajonego wglądu, który jest wyjątkowo faworyzowany przez nieoczekiwane bogactwo rzeczywistości lub wzmocnienie skali i kategorii lub rzeczywistości, postrzegane ze szczególną intensywnością na podstawie egzaltacji ducha, która prowadzi go do pewnego rodzaju ekstremalnego stanu [ estado límite ]. "
podróże Guliwera
Jak przypomina nam poeta Dana Gioia w swoim artykule "Gabriel García Márquez and Magic Realism", strategia narracyjna, którą znamy jako realizm magiczny, długo poprzedza określenie: "Już widzimy kluczowe elementy magicznego realizmu w Podróży Gulliwera (1726). Podobnie jak opowiadanie Nikolai Gogola, "The Nose" (1842) ... spełnia praktycznie wszystkie wymagania tego rzekomo współczesnego stylu, takie jak Dickensa, Balzaka, Dostojewskiego, Maupassanta, Kafki, Bułhakowa, Calvino, Cheevera, Singera , i inni."
Intencją Carpentiera było jednak odróżnienie lorealnego Maravilloso americano od europejskiego ruchu surrealistycznego. Jego zdaniem, fantastyczny w Ameryce Łacińskiej nie został osiągnięty przez wykraczanie poza rzeczywistość, ale był wpisany w latynoamerykańskie doświadczenie rzeczywistości: "W końcu, jaka jest cała historia Ameryki, jeśli nie kronika tego cudownego reala?"