Amerykańskie wojskowe służby specjalne

Zablokuj grupę wojskowych w pokoju i poproś, aby zastanowili się, która Grupa Operacji Specjalnych jest najlepsza. Jednak nie rób żadnych planów na najbliższą przyszłość. Nadal będą się kłócić o to, kiedy skończy się piwo i chipsy.

Prawda jest taka, że ​​nie ma żadnych "najlepszych". To jak pytanie, który jest najlepszym lekarzem, chirurgiem mózgu lub chirurgiem serca? Obaj są lekarzami. Oboje ukończyli studia, a następnie ze szkoły medycznej, a następnie z powodzeniem ukończyli rezydencję.

Obaj mają umiejętności i wiedzę w zakresie medycyny ogólnej. Obaj mogą diagnozować i leczyć wiele chorób, nawet tych, które są poza ich podstawową specjalizacją. Jednak każdy jest "najlepszy" w swojej specjalności.

Siły Operacji Specjalnych są właśnie takie. Każdy z nich jest dobrze wyszkolony w zakresie ogólnej taktyki walki i małych jednostek. Każdy z nich może być użyty do wielu ogólnych misji specjalnych. Jednak każda specjalna grupa operacyjna jest przede wszystkim przeszkolona w zakresie konkretnych misji typu. Jeśli ktoś chciałby na przykład przymocować materiały wybuchowe pod linią wodną na wrogim statku, Army Rangers nie byłoby najlepszym wyborem. W tym przypadku Special Operations Force z największą ilością szkoleń i doświadczenia w podwodnych operacjach bojowych będą Navy SEALS. Z drugiej strony, jeśli trzeba rozmieścić dobrze wyszkoloną lekką piechotę dobrze w głąb kraju, za linią wroga, by zniszczyć znaczący cel wojskowy, nie można zrobić nic lepszego niż kompania Armii Rangersów.

Rzućmy okiem na wojskowe grupy operacji specjalnych Stanów Zjednoczonych:

Siły specjalne armii

Jest dość powszechne, że laika (i media) odnoszą się do wszystkich Sił Operacji Specjalnych jako "Sił Specjalnych". Jest jednak tylko jedna prawdziwa "Siły Specjalne", a to siły specjalne Armii Stanów Zjednoczonych, czasami określane jako " Zielone Berety ". Inne "elitarne" grupy wojskowe są bardziej poprawnie określane jako "specjalne siły operacyjne" lub "specjalne operacje". Może cię zainteresować fakt, że wielu żołnierzy Sił Specjalnych nie lubi pseudonimu "Zielony Beret". Pierwszy oddział sił specjalnych w armii powstał 11 czerwca 1952 r., Kiedy to uruchomiono 10. grupę sił specjalnych w Fort Bragg w Północnej Karolinie.

Podstawową misją Sił Specjalnych armii jest nauczanie w trakcie misji bojowych. Wchodzą w sytuacje walki z wojskowymi członkami przyjaznych państw rozwijających się, uczą ich technicznych działań i umiejętności wojskowych, a także pomagają im rozwiązywać problemy związane z prawami człowieka podczas operacji bojowych.

Jednak, podobnie jak wszystkie grupy specjalne, to nie wszystko, co robią. Właśnie to robią najlepiej. Kiedy nie naucza się obcych grup wojskowych, jak podkradać się do wroga i zabijać go, nie umierając, siły specjalne armii mają cztery inne misje, które robią bardzo dobrze: niekonwencjonalne działania wojenne, specjalne rozpoznanie, bezpośrednie działania i walkę z terroryzmem.

Niekonwencjonalne działania wojenne oznaczają, że są zdolne do prowadzenia działań wojskowych i paramilitarnych za liniami wroga. Takie działania mogą obejmować sabotaż lub pomoc w przekonaniu przywódców rebeliantów do walki po naszej stronie.

Ponieważ wszyscy żołnierze Sił Specjalnych są wykwalifikowani w obcym języku, są najlepsi w wielu aspektach rozpoznania. Mogą mieszać się z lokalną populacją i odkrywać informacje, które byłyby niemożliwe przy innych rodzajach "rozpoznawania".

Do niedawna nie można było zapisać się do oddziałów specjalnych.

Trzeba było być w randze E-4 do E-7 (dla zarejestrowanych członków), aby się zgłosić. Jest to nadal wymaganie dla tych, którzy już są w służbie, którzy chcą ubiegać się o siły specjalne. Jednak w ciągu ostatniego roku lub dwóch armia zainicjowała Program Werbowania 18X (Sił Specjalnych) . W ramach tego programu kandydat zostanie przeszkolony jako żołnierz piechoty (11B) , a następnie wysłany do szkoły skoków (szkolenie spadochronowe). Otrzyma wtedy gwarancję możliwości wypróbowania Sił Specjalnych. Oznacza to, że będzie musiał ukończyć program Special Forces Assessment and Selection (SFAS), który ma bardzo wysoki współczynnik wymywania, nawet dla doświadczonych żołnierzy.

Jeśli przez przypadek rekrutujący się za uchem może przejść przez SFAS, musi ukończyć Kurs Kwalifikacji Sił Specjalnych, który (w zależności od tego, do której konkretnej specjalizacji jest przeznaczony trening siłowy) wynosi od 24 do 57 tygodni. .

Wreszcie, musi uczyć się języka obcego w Defence Language Institute . W zależności od języka, szkolenie to może potrwać nawet rok. Jeśli nie przeszedł żadnej części tego procesu szkolenia i selekcji, zostaje natychmiast przeklasyfikowany jako piechota 11B.

Armia wie, że zdecydowana większość osób, które zarejestrują się w Programie Zdobywania Sił Specjalnych 18X, nie zdoła. Jednak wielu młodych rekrutów z liceum wchodzi do biura rekrutacji armii i chce być następnym "Rambo". Programy 18X dają armii dość znaczną pulę "ochotników", którzy ostatecznie staną się oddziałami piechoty.

Armia ma pięć aktywnych grup sił specjalnych i dwie grupy sił specjalnych Gwardii Narodowej . Każda grupa jest odpowiedzialna za pewną część świata. Pięć grup i ich obszary odpowiedzialności to:

• 1st Special Forces Group (SFG) w Ft. Lewis, WA, odpowiedzialny za Pacyfik i Wschodnią Azję
• 3 SFG w Ft. Bragg, NC, odpowiedzialny za Karaiby i Afrykę Zachodnią
• 5. SFG w Ft. Campbell, KY, odpowiedzialny za południowo-zachodnią Azję i północno-wschodnią Afrykę
• 7. SFG w Ft. Bragg, NC, odpowiedzialny za Amerykę Środkową i Południową
• 10. SFG w Ft. Carson, CO, odpowiedzialny za Europę
• XIX SFG (Gwardia Narodowa)
• 20. SPG (Gwardia Narodowa)

Army Rangers

75. Regiment Rangerów jest elastycznym, świetnie wyszkolonym i szybko rozmieszczanym lekkim oddziałem piechoty o wyspecjalizowanych umiejętnościach, które umożliwiają jego wykorzystanie przeciwko różnym konwencjonalnym i specjalnym celom operacyjnym. Rangers specjalizują się w upuszczaniu nieproszonym, aby zepsuć cały dzień. Zwykle ćwiczą spadochrony w sam środek akcji, wykonują uderzenia i zasadzki oraz chwytają lotniska wroga.

Wraz z wejściem Ameryki do drugiej wojny światowej, Rangers pojawili się, aby dodać strony historii. Generał major Lucian K. Truscott, łącznik Armii USA z brytyjskim sztabem generalnym, przedstawił generałowi George'owi Marshallowi propozycję, że "natychmiast podejmujemy jednostkę amerykańską na wzór brytyjskich komandosów" 26 maja 1942 r. Kabel z Departamentu Wojny Szybko podążyli za Truscottem i generałem dywizji Russellem P. Hartle'em, dowodzącymi wszystkimi siłami wojskowymi w Irlandii Północnej, zezwalając na aktywację pierwszego batalionu żołnierzy armii amerykańskiej. Nazwa "Ranger" została wybrana przez generała Truscotta "ponieważ nazwa Commandos słusznie należała do Brytyjczyków, a my poszukiwaliśmy nazwy bardziej typowo amerykańskiej, dlatego też była to organizacja, która miała być pierwszą z Amerykańskich Sił Bitwa Niemców na kontynencie europejskim powinna być nazywana Rangers w uzupełnieniu do tych z amerykańskiej historii, którzy byli przykładami wysokich standardów odwagi, inicjatywy, determinacji, odporności, zdolności bojowych i osiągnięć. "

Członkowie 1. Batalionu Rangersów byli doborowymi ochotnikami; 50 uczestniczyło w szarmanckim nalocie Dieppe na północnym wybrzeżu Francji z brytyjskimi i kanadyjskimi komandosami. 1., 3. i 4. Batalion Rangersów uczestniczył z wyróżnieniem w kampaniach północnoafrykańskich, sycylijskich i włoskich. Dywizje Darbys Ranger stały na czele siódmej armii lądującej na Gela i Licata podczas inwazji na Sycylii i odegrały kluczową rolę w późniejszej kampanii, której kulminacją było zdobycie Messyny. Infiltrowali niemieckie linie i atakowali Cisternę, gdzie praktycznie unicestwili cały niemiecki pułk spadochronowy podczas walki w zamknięciu, nocy, bagnetu i walki wręcz.

Większość ludzi słyszało o Ranger School. To bardzo trudny 61-dniowy kurs. Wiele razy, inne służby nawet wysyłają swoich specjalistów w tym kursie. Być może nie wiecie, że nie wszyscy żołnierze bojownicy przydzieleni do batalionu Rangera przeszli ten kurs. Ranger School ma na celu przeszkolenie podoficerów i podoficerów, którzy poprowadzą Plutony Piechoty i Armii Piechoty.

Nowi żołnierze (głównie w randze E-1 do E-4) przydzieleni do batalionu Rangera muszą najpierw zostać zakwalifikowani do lotnictwa (przejść przez szkołę skoku). Następnie uczestniczą w trzytygodniowym programie Indoktrynacji Komendanta (RIP). Aby pomyślnie ukończyć RIP, kandydat musi osiągnąć minimalny wynik 60% na egzaminie sprawności fizycznej armii (w grupie wiekowej 17 do 21 lat), musi ukończyć bieg na pięć mil, nie wolniej niż 8 minut na milę, musi ukończyć wojsko Combat Water Survival Test , CWST (15 metrów w mundurach bojowych [BDU], buty bojowe i sprzęt bojowy), musi wykonać dwa z trzech marszów (jeden z nich musi być 10-milowym marszem) i musi uzyskać minimalny wynik 70% na wszystkich egzaminach pisemnych.

Ci, którzy przejdą RIP są przydzieleni do jednego z trzech batalionów Armii Rangersów. W późniejszym okresie kariery (zwykle po uzyskaniu statusu NCO) mogą zostać wybrani do udziału w kursie Ranger Course. Aby zakwalifikować się na Kurs Ranger, podoficer i oficer muszą najpierw ukończyć Program Orientacji Rangersów (ROP). Minimalne standardy kwalifikacyjne to:

• 80% na APFT według grup wiekowych dla wszystkich oficerów i bojowników NCO
• 70% na APFT według grup wiekowych dla wszystkich podoficerów NIK z ramienia niezwiązanego z walką
• 6 podciągnięć
• 12-milowy marsz z 45-funtowym plecakiem w ciągu 3 godzin dla wszystkich oficerów i bojowych podoficerów
• 10-milowy marsz z 45-funtowym plecakiem w ciągu 2,5 godziny dla wszystkich podoficerów NCO
• Pomyślne ukończenie szkolenia CWST (Combat Water Survival Training)
• 70% na egzaminie z historii Rangera
• Przebieg 5 mil w mniej niż 40 minut
• 70% na samodzielnym badaniu standardowych procedur operacyjnych (SOP)
• Ocena psychologiczna przez psychologa USASOC (Special Operations Command) US Army
• Pomyślna rekomendacja z wywiadu zarządu RASP

Kurs Ranger powstał w czasie wojny koreańskiej i był znany jako Dowództwo Szkolenia Łowców. W dniu 10 października 1951 r. Komenda Szkolenia Łowców została unieczynniona i stała się Wydziałem Łowców, oddziałem Szkoły Piechoty w Fort Benning w Gruzji. Jego celem było i nadal jest rozwijanie umiejętności bojowych wybranych oficerów i szeregowych mężczyzn, wymagając od nich skutecznego działania jako niewielkich przywódców jednostek w realistycznym środowisku taktycznym, pod wpływem stresu psychicznego i fizycznego zbliżonego do rzeczywistego. Nacisk kładziony jest na rozwój indywidualnych umiejętności i zdolności bojowych poprzez stosowanie zasad przywództwa, przy jednoczesnym dalszym rozwijaniu umiejętności wojskowych w planowaniu i prowadzeniu zdemontowanych piechoty, powietrznych, powietrznych i amfibijnych operacji niezależnych oddziałów i plutonów. Absolwenci wracają do swoich jednostek, aby przekazać te umiejętności.

Od 1954 r. Do wczesnych lat siedemdziesiątych celem armii, choć rzadko osiągniętym, było posiadanie jednego kwalifikowanego podoficera Rangera na pluton piechoty i jednego oficera na firmę. Aby lepiej osiągnąć ten cel, w 1954 r. Armia wymagała od wszystkich oficerów bojowych, aby zostali zakwalifikowani do Ranger / Airborne.

Kurs Rangera niewiele się zmienił od samego początku. Do niedawna był to ośmiotygodniowy kurs podzielony na trzy fazy. Kurs trwa teraz 61 dni i dzieli się na trzy fazy w następujący sposób:

Benning Phase (4. Batalion Treningowy Rangersów). Zaprojektowany, aby rozwinąć umiejętności wojskowe, wytrzymałość fizyczną i psychiczną, wytrzymałość i pewność, że lider małej jednostki musi pomyślnie wykonać misję. Uczy również ucznia Rangera, aby właściwie utrzymywał siebie, swoich podwładnych i sprzęt w trudnych warunkach polowych.

Faza górska (batalion szkoleniowy V Rangers). Student Rangera zyskuje biegłość w podstawach, zasadach i technikach zatrudniania małych jednostek bojowych w środowisku górskim. Rozwija swoją zdolność do kierowania jednostkami o rozmiarach oddziału i do sprawowania kontroli poprzez planowanie, przygotowanie i fazę wykonania wszystkich rodzajów operacji bojowych, w tym zasadzek i nalotów, a także technik środowiskowych i przetrwania.

Faza Florydy (Batalion Treningowy 6 Rangers). W tej fazie nacisk kładziony jest na kontynuowanie rozwoju liderów walki, zdolnych do skutecznego działania w warunkach skrajnego stresu psychicznego i fizycznego. Trening dodatkowo rozwija umiejętności uczniów w zakresie planowania i prowadzenia małych jednostek na niezależnych i skoordynowanych operacjach powietrznych, lotniczych, amfibii, małych łódek i zeskalowanych operacjach bojowych w środowisku walki o średniej intensywności przeciwko dobrze wyszkolonemu, wyrafinowanemu wrogowi.

Rangersowie znani byli z charakterystycznych czarnych beretów . Jednak kilka lat temu szef sztabu armii podjął decyzję o wydaniu czarnych beretów wszystkim żołnierzom armii, więc kolor beretu Rangera zmieniono na opaleniznę.

Istnieją trzy Bataliony Rangerów, które wszystkie znajdują się pod dowództwem 75 Pułku Rangerów, z siedzibą w Fort Benning, GA: Pierwszy Batalion Rangersów na Polu Wojskowym Armii Huntera, GA, 2. Batalion Rangersów w Fort Lewis, WA i 3. Ranger Batalion w Fort Benning, GA.

Delta

Wszyscy słyszeli o Delta Force. Jednak większość tego, co słyszałeś, jest prawdopodobnie błędna. Prawie każdy aspekt Delta jest bardzo sklasyfikowany, w tym program szkoleniowy i struktura organizacyjna.

W 1977 r., Kiedy samolot wysokiego ciśnienia i zakładnicy wydawali się być "w środku", oficer armii specjalnej, pułkownik Charles Beckwith, wrócił ze specjalnego zadania z brytyjskiej specjalnej służby lotniczej (SAS), z unikalnym pomysłem . Sprzedał pomysł dobrze wyszkolonej siły ratowniczej polegającej na zakładników, wzorowanej na SAS, na czołowych szczurach w Pentagonie, i zgodzili się.

Utworzono 1. Delegat Operacyjny Sił Specjalnych, Delta. Większość ekspertów wojskowych uważa, że ​​Delta jest zorganizowana w trzy eskadry operacyjne, a do każdej eskadry przypisanych jest kilka wyspecjalizowanych grup (zwanych "oddziałami"), gdzie każdy oddział specjalizuje się w głównym aspekcie operacji specjalnych, takich jak HALO (Low Altitude Low Opening) operacje spadochronowe lub operacje nurkowe.

Delta jest najbardziej tajną z amerykańskich wojskowych operacji specjalnych. Delta jest wysyłana, gdy istnieje trudny cel, i nie chcemy, aby ktokolwiek wiedział, że było to zaangażowanie wojskowe USA. Mówi się, że Delta ma własną flotę śmigłowców, które są malowane w cywilnych kolorach i mają fałszywe numery rejestracyjne. Ich specjalna placówka szkoleniowa została uznana za najlepszą placówkę szkoleniową do operacji specjalnych na świecie, w tym salę do walki z zamkniętymi drzwiami, nazywaną "House of Horrors".

Delta rekrutuje jednostki US Army na całym świecie dwa razy w roku. Po bardzo obszernym badaniu przesiewowym kandydaci powinni uczestniczyć w dwutygodniowym lub trzytygodniowym specjalnym kursie oceny i selekcji. Ci, którzy przejdą kurs, wchodzą na szkolenie Delta Special Operators Training, które szacuje się na około sześć tygodni. Delta Force to przede wszystkim wyselekcjonowani wolontariusze z 82. Airborne, Army Special Forces i Army Rangers. Mówi się, że Delta jest najlepsza na świecie w walce wręcz.

Wysoko sklasyfikowany obiekt operacji Delta jest zlokalizowany w odległym miejscu w Fort Bragg, NC.

Navy SEALs

Dzisiejsze zespoły SEAL (Sea, Air, Land) śledzą ich historię do pierwszej grupy ochotników wybranych z Batalionów Budowy Marynarki (SeaBees) wiosną 1943 roku. Ci ochotnicy zostali zorganizowani w specjalne zespoły o nazwie Navy Combat Demolition Units (NCDU). Jednostki miały za zadanie rozpoznanie i oczyszczenie przeszkód plażowych dla żołnierzy lądujących na lądzie podczas lądowań amfibii i przekształconych w jednostki rozpoznawania jednostek pływających.

NCDU wyróżniły się podczas II Wojny Światowej zarówno w teatrach Atlantyku, jak i Pacyfiku. W 1947 r. Marynarka zorganizowała pierwsze podwodne ofensywne jednostki uderzeniowe. Podczas konfliktu koreańskiego te podwodne zespoły demolujące (UDT) brały udział w lądowaniu w Inchon, a także w innych misjach, w tym podczas nalotów na mosty i tunele dostępne z wody. Przeprowadzili również ograniczone operacje trałowania w portach i rzekach.

W latach sześćdziesiątych każda gałąź sił zbrojnych utworzyła własną siłę kontrresjonującą. Marynarka wykorzystała personel UDT do stworzenia oddzielnych jednostek zwanych zespołami SEAL . W styczniu 1962 roku uruchomiono SEAL Team ONE w Flocie Pacyfiku i SEAL Drużynę 2 w Flocie Atlantyckiej. Zespoły te zostały opracowane w celu prowadzenia niekonwencjonalnych działań wojennych, działań przeciw partyzanckich oraz tajnych operacji w środowisku zarówno niebieskiej, jak i brązowej wody.

W 1983 r. Istniejące UDT zostały ponownie wyznaczone jako zespoły SEAL i / lub SEAL Delivery Vehicle Teams, a wymóg rozpoznania hydrograficznego i podwodnego rozbiórki stał się misjami SEAL.

Zespoły SEAL (Sea, Air, Land) przechodzą przez to, co niektórzy uważają za najtrudniejsze szkolenie wojskowe na świecie. Szkolenie Basic Underwater Demolition / SEAL (BUD / S) prowadzone jest w Naval Special Warfare Center w Coronado. Uczniowie napotykają przeszkody, które rozwijają i sprawdzają ich wytrzymałość, przywództwo i umiejętność pracy zespołowej.

Najważniejszą cechą odróżniającą US Navy SEAL od innych specjalnych grup operacyjnych jest to, że SEAL są morskimi siłami specjalnymi, ponieważ uderzają i wracają do morza. SEAL (Sea, Air, Land) biorą swoją nazwę od elementów, z których i które działają. Ich skryte i tajne metody działania pozwalają im prowadzić wiele misji przeciwko celom, do których większe siły nie mogą podejść niewykryte.

Podobnie jak Program Werbowania Sił Specjalnych Armii, Marynarka Wojenna ma program o nazwie SEAL Challenge , który daje kandydatom możliwość skorzystania z gwarancji, aby zostać Navy SEAL.

Aby zakwalifikować się do udziału w szkoleniu SEAL , kandydaci muszą zdać sprawdzenie sprawności fizycznej, które obejmuje:

• 500 jardów pływanie z użyciem piersi i / lub bocznego ruchu w czasie poniżej 12 minut i 30 sekund (10-minutowy odpoczynek)
• Wykonaj co najmniej 42 pompki w ciągu 2 minut (2-minutowy odpoczynek)
• Wykonaj minimum 50 przysiadów w ciągu 2 minut (2-minutowy odpoczynek)
• Wykonaj co najmniej 6 podciągnięć (bez ograniczenia czasowego) (10-minutowy odpoczynek)
• Run 1 ½ mil na sobie buty i długie spodnie w czasie krótszym niż 11 minut i 30 sekund.

Pokaz jest tylko rozgrzewką dla BUD / S. BUD / S ma około sześciu miesięcy i dzieli się na trzy fazy:

Pierwsza faza (podstawowe uwarunkowania) - 8 tygodni - Pierwsza faza pociągów, rozwija i ocenia kandydatów SEAL na kondycję fizyczną, kompetencje wodne, pracę zespołową i upór mentalny. Ta faza trwa osiem tygodni. Kondycja fizyczna z bieganiem, pływaniem i gimnastyką staje się coraz trudniejsza wraz z postępem tygodni. Praktykanci uczestniczą w cotygodniowym biegu na cztery mile w butach, kursach z przeszkodami w określonym czasie, odległościach pływania do dwóch mil na płetwach oceanu i uczą się żeglarstwa morskiego.

Pierwsze trzy tygodnie pierwszej fazy przygotowują kandydatów na czwarty tydzień, lepiej znany jako "piekielny tydzień". W tym tygodniu kandydaci biorą udział w pięcio- i półdniowych szkoleniach ciągłych, z całkowitą całkowitą ilością snu wynoszącą cztery godziny. Ten tydzień jest zaprojektowany jako ostateczny test motywacji fizycznej i mentalnej podczas pierwszej fazy.

Druga faza (nurkowanie) - 8 tygodni - nurkowanie Faza pociągów, rozwija i kwalifikuje kandydatów SEAL jako kompetentnych podstawowych pływaków bojowych. Ta faza trwa osiem tygodni. W tym okresie trening fizyczny trwa i staje się jeszcze bardziej intensywny. Druga faza koncentruje się na walce SCUBA. Jest to umiejętność, która oddziela SEAL od wszystkich innych sił specjalnych operacji.

Trzecia faza (Wojna lądowa) - 9 tygodni - Trzecia faza pociągów, rozwija i kwalifikuje kandydatów SEAL w podstawowej broni, rozbiórki i taktyce małych jednostek. Ta faza szkolenia trwa dziewięć tygodni. Trening fizyczny staje się coraz bardziej uciążliwy, ponieważ zwiększa się dystans biegu, a minimalny czas przejazdu jest obniżany w przypadku biegów, pływania i toru przeszkód. Trzecia faza koncentruje się na nauczaniu nawigacji lądowej, taktyce małych jednostek, technikach patrolowania, rappelling, celności i wojskowych materiałach wybuchowych. Ostatnie trzy i pół tygodnia trzeciej fazy spędzamy na wyspie San Clemente, gdzie uczniowie stosują wszystkie techniki, które zdobyli podczas treningu.

Po trzecim etapie SEALS uczestniczy w Army Jump School, a następnie zostaje przydzielony do SEAL Team przez kolejne 6 do 12 miesięcy szkolenia w miejscu pracy.

SEAL West Coast Teams ma swoją siedzibę w San Diego w Kalifornii, podczas gdy Zespoły Wschodniego Wybrzeża tworzą swój dom w Virginia Beach w stanie Wirginia.