Dyscyplina zarządzania projektami ścieżki krytycznej (CPM) została ustanowiona pod koniec lat pięćdziesiątych XX wieku i nadal jest szeroko stosowana w dzisiejszych czasach.
W tym artykule omówiono, w jaki sposób podejście ścieżki krytycznej jest wykorzystywane do pomocy zespołom w wypełnianiu inicjatyw projektowych.
Definicja ścieżki krytycznej:
Ścieżka krytyczna z definicji jest najdłuższą sekwencją zdarzeń w planie projektu. Są to zdarzenia, które muszą zostać zakończone bez zwłoki lub ryzyko związane z projektem trwa dłużej niż planowany czas.
Inny pogląd na krytyczną ścieżkę sugeruje, że jest to sekwencja zdarzeń z najmniejszą ilością luzu (wydłużony czas). Tę terminologię techniczną łatwiej jest zrozumieć, opisując proces identyfikacji ścieżki krytycznej dla przykładowego projektu.
Opierając się na przykładzie budowy domu, poniższe kroki definiują proces identyfikacji i korzystania z krytycznej ścieżki.
Po pierwsze, Zdefiniuj swój zakres projektu i kluczowe funkcje:
Za każdym razem, gdy grupa jest przygotowywana do pracy nad inicjatywą projektu, jest podekscytowanie i energia, aby szybko przejść do pracy.
Jednak zdyscyplinowany kierownik projektu rozumie, jak ważna jest faza planowania dla ostatecznego sukcesu inicjatywy. Prace nad identyfikacją ścieżki krytycznej rozpoczynają się od wyjaśnienia zakresu projektu i ustalenia najważniejszych produktów lub funkcji.
Wyobraź sobie, że budujesz dom.
Przed rozpoczęciem prac nad domem ważne jest, aby zasięgnąć projekt i opisać najważniejsze funkcje. W tym przykładzie przyjmijmy, że twój zasięg wymaga domu o powierzchni 2000 stóp kwadratowych z trzema sypialniami, salonem, jadalnią, kuchnią, trzema łazienkami i niedokończoną piwnicą, której koszty nie przekraczają 200 000 $.
Chociaż specyfikacje stanowią dobry punkt wyjścia w zakresie, nadal musisz zdefiniować materiały budowlane - drewno lub cegła - i zidentyfikować inne kluczowe cechy, w tym ogrzewanie, klimatyzację i inne. Wreszcie, potrzebujesz celu do ukończenia tego domu.
Następnie określ szczegółową pracę do wykonania:
Kierownik projektu wykorzystujący metodę ścieżki krytycznej współpracuje z jej zespołem, aby przetłumaczyć zakres i kluczowe funkcje na listę wszystkich prac, które należy wykonać, aby utworzyć projekt. Narzędziem służącym do identyfikacji zadań pracy jest struktura podziału pracy.
Kierownik projektu współpracuje z rozszerzonym zespołem, aby przeprowadzić burzę mózgów we wszystkich zadaniach niezbędnych do wyprodukowania domu wraz z kluczowymi funkcjami opisanymi w naszych działaniach dotyczących zakresu. Prosta technika notowania każdego kluczowego zadania na lepkiej nucie często powoduje, że ściany pokryte są wynikiem tej burzy mózgów.
Proces ignoruje kolejność zdarzeń i dostępność zasobów i skupia się wyłącznie na identyfikowaniu zadań. Po potwierdzeniu przez grupę, że wszystkie prace niezbędne do dostarczenia projektu zostały zidentyfikowane, tworzą szacunki czasowe i kosztowe dla każdej dyskretnej aktywności, a następnie zwracają swoją uwagę na identyfikację ścieżki krytycznej.
Sekwencja zadań roboczych w celu znalezienia ścieżki krytycznej:
Uzbrojony w treść struktury podziału pracy, w tym szacunki czasowe dla każdego z elementów pracy (zwanych również pakietami roboczymi), członkowie zespołu koncentrują się na określeniu kolejności zdarzeń niezbędnych do ukończenia projektu. Wykorzystują kluczowe cechy lub produkty określone w materiałach zakresu jako punkt wyjścia i budują różne ścieżki projektu.
W naszym przykładzie budowy domu logicznie sekwencjonowaliśmy kopanie i wylewanie fundamentu oraz obramowywanie domu przed dodaniem dachu.
Naszym wyzwaniem jest znalezienie właściwej sekwencji zdarzeń, które umożliwią sprawne przebieg projektu bez znaczących przestojów.
Po tym działaniu sekwencyjnym pojawia się diagram sieci projektu wraz z różnymi ścieżkami. Wykorzystując szacunki czasu trwania, menedżer projektu zazwyczaj polegający na oprogramowaniu do zarządzania projektami oblicza najwcześniejszy i ostatni czas, w którym każde działanie może się rozpocząć i zakończyć. Proces identyfikuje te elementy w sekwencji, które mają dodatkowy czas (zmienny lub luźny) oraz te elementy, których absolutnie nie można opóźnić bez opóźniania całego projektu.
Najważniejszą ścieżką jest ścieżka, która określa najdłuższy czas trwania lub najmniejszą ilość luzu w sieci. Chociaż technicznie może istnieć wiele krytycznych ścieżek w sieci projektu, większość menedżerów projektów i zespołów pracuje nad dostosowaniem sekwencji zdarzeń w celu zminimalizowania tej możliwości.
W jaki sposób Project Manager wykorzystuje ścieżkę krytyczną:
Uzbrojeni w przejrzystość tych elementów, które muszą zostać ukończone na czas lub ryzyko opóźnienia projektu, kierownik projektu poświęca dużo uwagi i uwagi monitorowaniu i kontrolowaniu tych działań. Jeśli element na ścieżce krytycznej będzie potencjalnie działać zbyt późno, kierownik projektu może przydzielić dodatkowe zasoby w celu przyspieszenia realizacji. Jeśli wystąpi konflikt zasobów między dwoma działaniami na ścieżce krytycznej, menedżer projektu rozwiąże ten problem w sposób minimalizujący wszelkie opóźnienia.
Zrozumienie ścieżki krytycznej radykalnie upraszcza proces planowania zasobów. Zespół projektowy może skupić się na zapewnieniu dostępności właściwych zasobów we właściwym czasie. Jak opisano poniżej, w razie potrzeby zasoby można pożyczyć od działań niekrytycznych, aby ułatwić śledzenie zadań związanych z czasem.
Elementy, które nie znajdują się na krytycznej ścieżce, są ostatecznie niezbędne do ukończenia projektu, ale z definicji mają dodatkowy czas lub luki, a ich opóźnienie raczej nie opóźni docelowej daty zakończenia inicjatywy. Aby zrekompensować potencjalne opóźnienia w ścieżce krytycznej, menedżerowie projektów często pożyczają zasoby z pozycji niekrytycznych, korzystając z elastyczności luzu dla tych elementów.
The Bottom Line:
Technika projektu ścieżki krytycznej oferuje kierownikowi projektu zestaw narzędzi niezbędnych do zarządzania ryzykiem i optymalizacji szans na ukończenie projektów na czas. Czas przygotowania tła jest znaczny w przypadku tej metody, jednak korzyści z kontroli i koordynacji są bezcenne.