Przestrzeń powietrzna klasy D to przestrzeń otaczająca porty lotnicze posiadające działającą wieżę kontroli ruchu lotniczego, ale nie posiadająca usług radiolokacyjnych (a przynajmniej lotnisko nie ma obowiązku posiadania radaru). Przestrzeń powietrzna otaczająca lotnisko klasy D jest klasyfikowana jako lotnisko klasy D tylko wtedy, gdy działa wieża kontroli lotów.
Gdy wieża kontroli lotów na lotnisku nie działa, lotnisko powraca z lotniska klasy D do lotniska klasy E lub kombinacji lotniska klasy E i klasy G.
Wieża kontrolna na lotnisku klasy D zapewnia separację ruchu dla lotów według reguł lotu z widocznością (VFR) i lotów według wskazań przyrządów (IFR) i może zapewniać komunikaty drogowe VFR, na które pozwala obciążenie pracą.
Jak zdefiniować przestrzeń powietrzną klasy D.
Przy definiowaniu przestrzeni powietrznej klasy D należy wziąć pod uwagę następujące czynniki.
- Wymiary: lotniska klasy D mogą być dostosowane do procedur podejścia według wskazań przyrządów dostępnych na lotnisku, co oznacza, że jedno lotnisko klasy D może wyglądać nieco inaczej niż lotnisko. Dosłownie, wymiary zależą od procedur podejścia według wskazań przyrządów na konkretnym lotnisku. Warto zauważyć, że istnieją rozszerzenia dotyczące przylotów i odlotów uwzględnione w wymiarach przestrzeni powietrznej. Zwykle przestrzeń powietrzna otaczająca lotnisko klasy D rozciąga się od powierzchni aż do wyznaczonej wysokości MSL , zwykle około 2,500 stóp nad ziemią (AGL).
- Wymagania wstępne : Aby wejść do przestrzeni powietrznej klasy D, pilot musi skontaktować się z wieżą kontrolną i ustanowić dwukierunkową komunikację radiową przed wejściem do przestrzeni powietrznej. Podczas połączenia musisz zapewnić kontrolę ruchu lotniczego (ATC) ze swoją pozycją, wysokością, aktualnym kodem transpondera i miejscem docelowym / intencjami. Będziesz wiedzieć, że nawiązałeś dwukierunkową komunikację, gdy otrzymasz oddzwonienie, które zawiera twój znak wywoławczy (numer ogona). Jeśli nie usłyszysz swojego numeru, nie możesz wejść do przestrzeni powietrznej. Jeśli kontroler jest zajęty, może poprosić o pozostanie poza przestrzenią powietrzną klasy D, dopóki nie będą gotowe.
- Ograniczenia prędkości: W każdej przestrzeni powietrznej samolot nie może przekroczyć 250 węzłów, gdy poniżej 10 000 stóp średniego poziomu morza (MSL). Jeśli jednak znajdujesz się w granicach 4 mil morskich (NM) podstawowego lotniska klasy D i na wysokości 2500 stóp lub mniejszej niż AGL, nie możesz przekroczyć 200 węzłów.
- Minimum pogodowe: Minimalne wymagania pogodowe Klasy D istnieją, aby można było zobaczyć i uniknąć innych samolotów. Ponieważ nie wszystkie wieże kontrolne klasy D mają zasięg radaru, ATC chce, abyś trzymał się z dala od chmur tak, abyś mógł zobaczyć i uniknąć innych samolotów, zwłaszcza latających szybkich podejść. Łatwym sposobem zapamiętania minimalnych warunków pogodowych dla przestrzeni powietrznej klasy D jest zdanie "3 Cessna 152s". Każda liczba w wyrażeniu oznacza odległość (np. 3 oznacza 3 mile statyczne, 1 oznacza 1000 stóp ponad chmurami, 5 oznacza 500 stóp pod chmurami, a 2 oznacza 2000 stóp od poziomych chmur).
- Wymagania w zakresie widoczności i obłoku VFR: Piloci lecący do przestrzeni powietrznej klasy D muszą utrzymywać widoczność na poziomie co najmniej 3 mil. Ponadto piloci muszą pozostawać co najmniej 500 stóp poniżej chmur, 1000 stóp nad chmurami i przebywać 2000 stóp od poziomych chmur podczas lotu w przestrzeni powietrznej klasy D.
- Przedstawienie mapy: Przestrzeń powietrzna klasy D jest przedstawiona jako przerywana niebieska linia na wykresie przekrojowym VFR. Możesz zauważyć, że przestrzeń powietrzna rozciąga się na szlaki przylotów i odlotów dla ruchu IFR.
Inne klasyfikacje przestrzeni powietrznej
Istnieją inne klasyfikacje kontrolowanej przestrzeni powietrznej (i ich określone wymiary), w ramach których świadczona jest usługa ATC. Pozostałe klasyfikacje obejmują klasy A, B, C, E i G.
- Przestrzeń powietrzna klasy A: Przestrzeń powietrzna klasy A to na ogół przestrzeń powietrzna od powierzchni do 18 000 stóp MSL do poziomu lotu (600) włącznie, w tym przestrzeń powietrzna pokrywająca wody w odległości 12 mil morskich od wybrzeża 48 sąsiednich państw i Alaski.
- Klasa B Przestrzeń powietrzna: Przestrzeń powietrzna klasy B to na ogół przestrzeń powietrzna od powierzchni do 10 000 stóp MSL otaczająca ruchliwe porty lotnicze państw pod względem działalności lotniskowej lub zdolności pasażerskiej.
- Przestrzeń powietrzna klasy C: przestrzeń powietrzna klasy C to przestrzeń powietrzna od powierzchni do 4000 stóp nad rzędami lotniska (określona w MSL), otaczająca te lotniska, które posiadają operacyjną wieżę kontrolną, obsługiwana jest przez kontrolę radarową i ma określoną liczbę operacji IFR lub pojemność pasażera.
- Przestrzeń powietrzna klasy E: Przestrzeń powietrzna klasy E to kontrolowana przestrzeń powietrzna niesklasyfikowana jako przestrzeń powietrzna klasy A, B, C lub D. Duża ilość przestrzeni powietrznej nad Stanami Zjednoczonymi jest określona jako przestrzeń powietrzna klasy E. Zazwyczaj przestrzeń powietrzna klasy E rozciąga się aż do 18 000 stóp MSL (dolna granica przestrzeni powietrznej klasy A). Cała przestrzeń powietrzna powyżej FL 600 to przestrzeń powietrzna klasy E.
- Klasa G Przestrzeń powietrzna: Przestrzeń powietrzna klasy G to niekontrolowana przestrzeń powietrzna, która jest częścią przestrzeni powietrznej, która nie została określona jako klasa A, B, C, D lub E. Ta przestrzeń powietrzna rozciąga się od powierzchni do podstawy leżącej nad nią przestrzeni powietrznej klasy E . Chociaż ATC nie ma uprawnień ani obowiązku kontrolowania ruchu lotniczego, należy pamiętać, że istnieją minimalne wartości VFR, które odnoszą się do przestrzeni powietrznej klasy G.