"Metal Storm" - sama nazwa prowokuje mentalny obraz metalu padającego z nieba.
To naprawdę nie było daleko.
Metal Storm - opracowany przez Metal Storm Ltd. (z siedzibą w Brisbane, Australia) - miał możliwość wystrzelenia oszałamiającej ilości amunicji. Prototypowy system karabinów maszynowych (jeden z kilku opracowanych systemów) został oceniony na 16 000 pocisków amunicji na sekundę.
Jak to możliwe?
Zastosowano w niej koncepcję "obciążenia nałożonego" (znanego również jako "ładunek piętrowy"), który jest wielokrotnym pociskiem ładowanym od nosa do ogona w pojedynczym lufie pistoletu z ładunkiem paliwa między nimi. To nie była nowa koncepcja - pomysł pochodzi z dawnej broni typu "matchlock" i "caplock" (w rzeczywistości jeszcze bardziej wstecz, ponieważ Roman Candle stosuje tę samą koncepcję wielokrotnych obciążeń). Pożądanym celem było posiadanie możliwości strzelania wieloma ujęciami z pojedynczej lufy bez ponownego ładowania. "Tradycyjnym" problemem dla koncepcji jest jednak kwestia strzelania ładunkami sekwencyjnymi zamiast jednego po drugim - co często skutkuje pęknięciem lufy, a także obrażeniami posiadacza broni.
Jak system Metal Storm uniknął tradycyjnego problemu? Dzięki połączeniu projektu pocisku i elektronicznego systemu strzelania - beczka i magazynek zostały połączone w jedną całość, eliminując potrzebę tradycyjnego mechanizmu wyzwalania.
Tak więc system wykorzystuje elektroniczny system zapłonu - impulsy elektroniczne są wysyłane bezpośrednio na kule, gdy spust broni jest ciągnięty, co powoduje ich zapłon w niesamowicie szybkim tempie 16 000 pocisków na sekundę. Z jednej beczki jest to zadziwiające - ale system Metal Storm łączy wiele beczek (na zdjęciu powyżej) i może wystrzelić kule z kilku beczek jednocześnie.
Miłośnicy pistoletu mogą zastanawiać się nad kwestią gazów pędnych - jak rozumiem, pociski zostały przeprojektowane tak, aby zawierały jakąś "spódnicę", aby zapobiec zapalaniu się gorących gazów przez rundę za nią w lufie.
Jakiej broni patrzymy?
Kilka.
Najpierw - opisany powyżej pistolet maszynowy o grubości 9 mm (zwany "Bertha") miał 36 beczek. Jako prototyp wykazał prędkość strzelania wynoszącą nieco ponad 1 milion pocisków na minutę w przypadku serii 180 rund o wartości 0,01 sekundy. Strzelanie w ciągu 0,1 sekundy z maksymalnie 1600 baryłek (przy maksymalnej konfiguracji), działo systemu broni osiągnęło maksymalną prędkość ognia 1,62 miliona pocisków na minutę - i stworzenie gęstej ściany z 24 000 pocisków. Rzeczywiście, metalowa burza.
Next - MAUL - ultralekka, strzelająca elektronicznie strzelba o średnicy 12-gauge, która może być używana jako broń dodatkowa do wielu rodzajów broni (np. Karabin M4 lub M16) lub jako samodzielna broń 5-strzałowa, którą można w pełni załadować w czasie krótszym niż 2 sekundy, i wielokrotnie strzelać bez cyklicznej akcji.
Firma opracowała również (a przynajmniej opatentowała) minigun z pasem oddzielnych komór do wypalania za pomocą elektronicznego systemu wypalania.
Metal Storm wyprodukował również półautomatyczny granatnik 40mm z 3 granatami na magazyn, do montażu pod karabinem szturmowym. Chociaż tylko 3 granaty na magazyn, system został uznany za zdolny do wystrzeliwania granatów z szybkością pół miliona pocisków na minutę.
W 2007 roku firma ogłosiła, że sprzedała beczki granatów w laboratoriach broni marynarki USA. Jak również zapowiedzieli memorandum porozumienia ze znaną amerykańską firmą robotyki iRobot (no wiesz - ci ludzie, którzy robią odkurzacz Roomba) i pokazali droidowi uzbrojonemu w czterodrzwiowy granatnik Metal Storm 40 mm o nazwie FireStorm.
Dlaczego więc żaden z systemów Metal Storm nie jest powszechnie używany? No cóż, odkładając na bok drobne szczegóły, które firma weszła w "dobrowolną administrację" w 2012 r. (W Australii firma zarządzana jest przez administratora w imieniu wierzycieli jako spółka kontynuująca, podczas gdy opcje są poszukiwane przed likwidacją) ...
Faktem jest, że milion kulek na minutę ognia - w większości przypadków - to tylko bardzo szybki sposób marnowania amunicji.
Och, brzmi to fantastycznie, na pewno - wystarczyło, że po debiucie pojawił się w wielu magazynach i kilku programach telewizyjnych (takich jak History and Discovery Channel), a także jako cytowany przez Księgę Rekordów Guinnessa jako najszybsza na świecie broń palna - ale w końcu jest tylko tyle zastosowań dla szybkostrzelności, która jest wysoka - na przykład podczas próby zestrzelenia nadlatujących pocisków. US Navy używa systemu MK 15 - Phalanx Close-In Weapons (CIWS), aby strzelać z prędkością 4500 obr / min. Niestety, CWIS ma tylko 1550 okrągłych magazynów - więc zamiast umieszczać "ścianę z metalu", CWIS celuje ostrożnie (za pomocą swojego radaru) i strzela krótkimi seriami, i idzie rundami na nadlatujący pocisk - tak jak ludzka maszyna strzelec, zachowując amunicję.
System Metal Storm również stoi przed ograniczeniem magazynu - zadaj sobie pytanie: czy możliwość wystrzelenia jednego miliona pocisków na minutę robi ogromną różnicę, jeśli nie masz miliona okrągłych magazynów?
I były jeszcze inne komplikacje do rozważenia - amunicja Metal Storm była nieco droższa od zwykłej amunicji (pamiętaj, że zauważyłem, że rundy miały specjalny projekt), więc pochłonęłoby to większą część budżetu każdego. Gdy magazyn zostanie wydany, trudno jest go szybko przeładować - a system Metal Storm wymaga dużej ilości beczek - do magazynowania amunicji, a także do szybkostrzelności - i te beczki są cięższe niż zwykłe, nie tylko z powodu wielu pocisków , ale także ze względu na zapotrzebowanie na elektronikę indukcyjną (system napalania) większą część długości lufy. Tak więc, używając przykładu systemu antyrakietowego, system wielopaliwowy tworzy znaczną karę ciężaru (i prędkości) - ponieważ im jest cięższy, tym wolniej może być przenoszony - i w układzie przeciwrakietowym, wszystko musi być zsunięte Okrągły bardzo szybko .
Ostatecznie kilka czynników spowodowało, że systemy nie zostały przyjęte w amerykańskim wojsku.